Blant språkforskarar utanlands blir Noreg sett på som eit land med stor takhøgd for språkleg mangfald. Men i kva grad set eigentleg det norske folket pris på språkmangfald?

Kvifor ser ein stadig negative og til dels hatske utfall mot nynorsk? Kvifor møter meir synleggjering av samisk språk i Nord-Noreg sterk folkeleg motstand? Er det eigentleg så populært med alle moglege slags dialektar i dette landet? Og kvifor er det så opprørande at minoritetsspråklege born skal få tilbod om morsmålsopplæring?